 |
Emilio Manara Urodził się 15 września 1945 we włoskim Bolzano. Karierę rysownika rozpoczął w wieku 14 lat, rysując paski komiksowe do włoskich gazet. Tworzenie prac z których jest najbardziej znany, czyli komiksów erotycznych, zaczął w roku 1969, od serii "Genius". Komiks stał się na tyle popularny, że w kolejnych latach (71-73), otrzymał artysta możliwość rysowania następnej serii, tym razem o erotyczno-sensacyjnych przygodach pięknej piratki Jolandy Almavivy.
Drzwi do wielkiej kariery stanęły przed nim otworem wraz z opublikowaniem w magazynie "Pilote" opowieści zatytułowanej "King of The Apes" ("Małpi król"), do scenariusza Silverio Pisu (1976). Dzięki sukcesowi tej historii, Manara mógł w końcu "rozwinąć skrzydła". W dwa lata później, ukazuje się jego samodzielny album, który należy już dziś do klasyki: "HP i Giuseppe Bergman". Podobnie jak "Małpi król" nie jest to komiks erotyczny, lecz raczej przygodowy. Nieco później Manara poznaje Hugo Pratta. Na początku lat 80. panowie ci nawiązali współpracę, owocem której stały się albumy o kolonizacji obydwu Ameryk: "Indiańskie lato" i "El Gaucho". W roku 1983 ukazuje się kolejny, klasyczny już dzisiaj album komiksowy Manary, zatytułowany "Klik". Jest to komiks erotyczny, którego główną bohaterką jest piękna dziennikarka, Klaudia Christiani. Od wydania i sukcesu "Klika" rozpoczyna się naprawdę dobra passa autora w dziedzinie komiksu erotycznego. Kolejne lata przynoszą coraz to nowe albumy. "Le parfum de l'invisible" ("Zapach niewidzialnego") w 1985, "Candide Caméra" ("Ukryta kamera") w 1988, "Courts Metrages" ("Krótkometrażówki") w 1989.
W roku 1990 pojawia się album "Podróż do Tulum", owoc współpracy Manary z filmowcem Federico Fellinim. Komiks ten jest adaptacją scenariusza Felliniego, który nigdy nie miał szans objawić się w formie filmu fabularnego. W 1992, również we współpracy z Fellinim, powstaje album "Le voyage de G. Mastorna" (Podróż G. Mastorny), będący podobnie jak "Podróż do Tulum", realizacją w postaci komiksu, jednego ze scenariuszy Felliniego. W 1996 został wydany kolejny autorski komiks Manary, który staje się szybko jednym z najbardziej znanych jego dzieł. Chodzi o "Guliverianę", erotyczną i zabawną parodię klasycznej powieści J. Swifta o przygodach Gulivera. Kolejne lata (1997 i 98) to okres bardzo owocnej aktywności twórczej artysty. Ukazały się wtedy takie albumy jak: "Fatal randez-vous" ("Fatalne spotkanie"), "Kamasutra", "WWW". W tym czasie Manara zilustrował też album zatytułowany "Afrodyta", będący adaptacją erotycznej noweli Pierre'a Louys.
Jednymi z najnowszych prac Manary są albumy "La Métamorphose de Lucius" ("Metamorfoza Lucjusza") (1999), "Revolution" ("Rewolucja") (2000) i "Piranese - La planéte prison" (Piranese -planeta więzienna). Pierwszy z nich jest adaptacją tekstu z III wieku, stworzonego przez greckiego pisarza Apuleyo, drugi to przewrotna satyra na "nowy Olimp", na którym urzędują ludzie z branży telewizyjnej, oderwani od otaczającej rzeczywistości, trzeci natomiast to komiks SF z elementami erotyki. Jednak komiksy to nie wszystko. Obrazu twórczości artysty dopełniają liczne
artbooki jak np. "Women of Manara", portfolia, takie jak "Dolomites
Encantedes" czy "Letters from a Portuguese nun" (Listy od portugalskiej
zakonnicy), a także działalność w branży reklamowej (reklama Chanel nr 5 z Czerwonym
Kapturkiem) i rozrywkowej (okładki do płyt). Stworzył nawet swoją autorską talię
kart do Tarota. Dłuższy tekst znajduje się w magazynie KZ (a tutaj jego ciąg dalszy).
Bibliografia: 1969 - 71 "Genius" (łącznie 22 ocinki opublikowane w formie pasków) |
