"Kozure Ōkami. Samotny Wilk i Szczenię" tom 1: "Szlak śmerci" "Lepiej miałbyś u matki" – stwierdza Ittō Ogami, gdy jego malutki syn decyduje się podążyć wraz z ojcem szlakiem śmierci. O ile można to w ogóle nazwać świadomą decyzją, skoro Daigorō w krytycznym momencie może mieć najwyżej rok. Jednak ten cytat uważam za kluczowy z dość prostego powodu: jasno opisuje brutalny i bezkompromisowy świat, jaki wykreowali Koike i Kojima. Nie ma się co oszukiwać: Ittō Ogami to nie dobry wujek, ale kawał drania. Człowiek absolutnie pozbawiony skrupułów. Doskonale wyszkolony w sztuce wojennej, najwyższej klasy mistrz miecza. Pracował jako kat szoguna, ścinał głowy książąt lennych, którzy podpadli władcy. Miał jednak powody, by sprzeciwić się wyrokowi śmierci, jaki wydał na niego mocodawca. Uniknął ścięcia i po opuszczeniu Edo rozpoczął życie wędrownego zabójcy do wynajęcia. Na swej drodze spotyka szereg barwnych postaci. Prezentuje najróżniejsze techniki walki, ale też – co ważniejsze – sposoby dotarcia do osób, które ma wyeliminować. Chociaż w trakcie podróży szlakiem śmierci nie obejmują go ludzkie prawa, to jednak potrafi okazywać zrozumienie uciskanym i korzystnie rozstrzygać skomplikowane spory. Niewiele mówi, ale na każdym kroku pokazuje, że głowę ma nie od parady. Nieraz zaskakuje rywali, ale też osoby mu sprzyjające, że o czytelnikach nie wspomnę. Syn zawodowego zabójcy, który woli towarzyszyć ojcu w pracy niż dołączyć do zamordowanej matki, nie jest w tym komiksie ozdobnikiem. Relacje rodzicielskie są tu twarde i surowe. Ittō Ogami z jednej strony chroni swego syna, a z drugiej nieraz poważnie naraża jego życie. Wykorzystuje go jako przynętę, odwraca nim uwagę, używa też na wszelkie sposoby wózka, którym podróżuje malec. Ale w końcu Samotny Wilk to fachowiec najwyższej próby i wie, jak wykorzystać nie tylko teren, ale nawet własne dziecko. Jakkolwiek bezwzględnie by to nie brzmiało. Pierwszy tom czyta się z zapartym tchem, ale nie zapominajmy, że to w zasadzie dopiero rozgrzewka. Dziewięć krótkich historii, w których nie ma miejsca na przedstawienie bardziej złożonej intrygi, nie ma miejsca na dokładniejsze przedstawienie bohaterów drugoplanowych. Autorzy przy okazji najróżniejszych zadań prezentują możliwości Wilka, pokazują jego relacje z synem i dopiero w ostatniej opowieści zdradzają pierwsze informacje o pochodzeniu tej postaci. Przed nami jeszcze 27 tomów, a w nich dłuższe historie i ciekawsze postacie. Powoli zacznie się też zarysowywać wątek główny, wątek zemsty, która popchnęła głównego bohatera na drogę śmierci. Najlepszy komiks samurajski dopiero się rozpoczyna. [Jarek Obważanek, 23.09.2007] Więcej na temat serii przeczytasz w artykule, który napisałem w 2004 roku do magazynu KZ. "Kozure Ōkami.
Samotny Wilk i Szczenię" tom 1: "Szlak śmerci" |
Poglądy wyrażane w recenzjach są osobistymi odczuciami ich autora i nie powinny być uznawane za prawdy objawione.
