"Hitman/Lobo. Ten głupi wał!" Zazwyczaj Lobo jest taki fajny, a wszyscy dookoła niego nie dorastają mu do pięt. Czasem ostro obrywa, ale generalnie wychodzi na swoje. Jednak w końcu znalazł się ktoś lepszy od niego. Garth Ennis. Irlandzki scenarzysta przez całe lata na planszach "Hitmana" obśmiewał superbohaterów ze świata DC. W końcu zdecydował się zakpić również z jednego z większych superłotrów tego uniwersum. Pokazał Lobo jako wsiowego głupka, samochwałę i warchoła. Nawet na niego nie patrząc, Hitman poczuł do niego odrazę. A że kosmiczny łowca zaczął podskakiwać, Tommy Monaghan zdecydował się dać mu nauczkę. Co, biorąc pod uwagę niezwykłą żywotność Ważniaka, nie jest taką prostą sprawą! Ennis stworzył kuriozalną historyjkę, w której oczywiście trup ściele się gęsto, ale wszystko toczy się raczej po myśli Hitmana, niż ścigającego go Lobo. Monaghan nie jest grzecznym chłopcem, więc nie dba o świadków swoich poczynań, a nawet wręcz przeciwnie - stara się wykorzystać Ważniaka do załatwienia co ciekawszych person. Mimo ogromnego zagrożenia Hitman skutecznie gra Lobo na nosie, udowadniając przy okazji, że nawet banda świrów jest w stanie go załatwić. Rysunki Mahnke'a świetnie pasują do tej historii. Autor znakomicie potrafi wyrażać emocje bohaterów, z wszelkimi negatywnymi emocjami wyrażanymi przez ogromnego Lobo na czele. Umiejętnie różnicuje kreskę - od syntetycznej i grzecznej w scenach z mafijnego lokalu, po brudną i poszarpaną w zbliżeniach co wredniejszych mord, oczywiście z gębą Lobo na czele. Dobrze też znajduje się w scenach szczególnie krwawych. [Jarek Obważanek] "Hitman/Lobo. Ten głupi wał!" |
Poglądy wyrażane w recenzjach są osobistymi odczuciami ich autora i nie powinny być uznawane za prawdy objawione.
