"Gwidon"
 |
"Gwidon" to kolejny komiks gazetowy, który trafia do albumu. Kiełbus wybrał niecałą setkę znanych z "Angory" (i "Krakersa") pasków i, aby dodatkowo je uatrakcyjnić, dał do kolorowania Zalepie. Efekt jest przyjemny. Dodam od razu, że "Gwidon" rysowany jest w nietypowym dla pasków gazetowych, pionowym formacie. Taki układ został też zachowany w albumie. Seria Kiełbusa adresowana jest głównie do młodszych czytelników, chociaż większość żartów w niej zawartych może rozbawić również osoby dorosłe. Komiks opiera się głównie na humorze sytuacyjnym. Nieraz Gwidonowi, głównemu bohaterowi cyklu, dzieje się coś nieprzyjemnego, czasem zrywa po głowie, a czasem robi z siebie durnia. Głownie śmiejemy się właśnie z niego. Gwidon nie znosi szkoły, a w szczególności matematyki, uwielbia leniuchować i jest zakochany w Paulinie. Ma psa, którego psoci jak tylko może, a w szczególności uwielbia zjadać książki. Poszczególne odcinki dotyczą też innych tematów, jak uzależnienie od telewizji czy wakacje. Generalnie prezentowany w serii humor jest całkiem dobry. Kiełbus wymyśla niezłe pointy. Może "Gwidonowi" trochę brakuje do kilku innych obecnych na rynku serii, ale jego poziom jest zadawalający. Kiełbus prezentuje wyrobiony, charakterystyczny, humorystyczny styl rysunków. Karykaturalnie chudy Gwidon o dużej głowie i jeszcze większym nosie w sumie wygląda nieco inaczej od innych bohaterów, z których wielu nie ma podbródków. Autor łatwo radzi sobie z oddaniem emocji czy ruchu, jego rysunkom nie brakuje ekspresji ani życia. Barwy położone przez Zalepę są w pełni realistyczne. Kolorystka stosuje przyjemną paletę barw, a tła traktuje zazwyczaj jasnymi, pastelowymi tonami. Kolorując każdą postać czy przedmiot używa właściwie tylko dwóch odcieni, bez przejść tonalnych. Nie jest to wszystko przesłodzone i prezentuje się atrakcyjnie. [Jarek Obważanek] Kup w Komiksiarni. Scenariusz: Sławomir Kiełbus |
|||||
Poglądy wyrażane w recenzjach są osobistymi odczuciami ich autora i nie powinny być uznawane za prawdy objawione.
