"Milczenie i krew" tom 3: "Dziesięć lat szaleństwa"
 |
Niestety, w tej serii nic się nie zmienia. Ciągle Corteggiani skutecznie zabija niezwykle ciekawy temat. Tym razem album opowiada o czasach prohibicji, co jednak czasem trudno wyczuć. Walki między nielegalnymi handlarzami alkoholem, naloty policji - to wszystko dzieje się z boku, bo głównym bohaterem jest dziennikarz. Właśnie dlatego akcja nie trzyma się kupy i nie jest zbyt interesująca. To są słabo powiązane ze sobą epizody. Najgorzej jest z wydarzeniami, które scenarzysta zbywa urywanym dialogiem między opowiadającym całą historię starym Ciro Villanovą a parą młodych dziennikarzy. Miał to być komiks o mafii, tymczasem jest komiksem o dziennikarzu, którego brat jest mafijną szychą. Zresztą to nie byłby problem, gdyby cała historia była opowiedziana dobrze, ciekawie. Niestety, tak po prostu nie jest. Związki między braćmi są bardzo luźne, widują się bardzo rzadko i obserwujemy właśnie te oddzielone dużymi odstępami czasowymi spotkania. Komiks czyta się nienajgorzej, ma nawet kilka ciekawszych dialogów, ale jest nieskładny. Patrząc na potencjał tematu, można powiedzieć wprost, że jest słaby - zdecydowanie poniżej oczekiwań. Przecież mafia nie jest zagadnienieniem zarezerwowanym dla Scorsese i Copolli. Odniosłem wrażenie, że rysunki są nieco gorsze, niż w poprzednim tomie. Szczególnie denerwowały mnie w trakcie lektury niezrozumiałe kreskowania na niektórych portretach, jakby bohaterowie byli dziwacznie owłosieni. W ogóle portrety to pięta achillesowa Malesa - są z grubsza rzecz biorąc nieudane, koślawe. Również wielkość głowy w stosunku do tułowia jest nieraz nieodpowiednia - zdarza się to w dużych oddaleniach. Chyba tylko z dynamiką, ekspresją jest lepiej, niż w tomie poprzednim. Kolor jak zwykle zgaszony, mało ciekawy. [Jarek Obważanek] Tytuł oryginału: Dix Années de Folies |
|||||
Poglądy wyrażane w recenzjach są osobistymi odczuciami ich autora i nie powinny być uznawane za prawdy objawione.
