"Zapiski detektywa Kindaichi" tom 1-2
 |
To już drugi cykl wydawnictwa Waneko z detektywem w tytule. Jednak bardzo się te dwie serie od siebie różnią. "Tu detektyw Jeż" był znakomitym komiksem obyczajowym, pełnym dramatów zwykłych ludzi. "Zapiski detektywa Kindaichi" to komiks stricte detektywistyczny. Główny bohater, Hajime Kindaichi, jest niezwykle bystrym licealistą, chociaż powszechnie uważany jest za nieudacznika i ma same złe oceny w szkole. Jego ulubionym zajęciem jest wagarowanie, ale w rozwiązywaniu zagadek kryminalnych i sztuczkach karcianych czy temu podobnych jest niezrównany. Zazwyczaj towarzyszy mu Miyuki Nanase, jego przyjaciółka jeszcze z przedszkola, a poza tym wzorowa uczennica i bardzo atrakcyjna dziewczyna. Zagadki, które przyjdzie rozwiązywać młodemu detektywowi, mogą zjeżyć włosy na głowie. Nie chodzi bowiem o proste, niewinne przestępstwa, tylko dwie serie brutalnych morderstw - mamy tu bowiem do czynienia z dwoma oddzielnymi historiami. Akcja obydwu opowieści toczy się w zamkniętym środowisku. W pierwszej jest to hotel "Opera" na odciętej od świata wyspie, w drugiej tzw. sześciorożna wioska. Obie historie są bardzo mroczne, chociaż w tomiku znalazło się kilka znacznie lżejszych scen, zwłaszcza na początku.
Rysunki to dość powszechne w japońskiej szkole komiksu połączenie dużej precyzji z denerwującymi uproszczeniami portretów. Chodzi oczywiście o duże oczy i wypustki imitujące nosy, które posiada większość postaci (i tak dobrze, że nie wszystkie). Chociaż przynajmniej sam kształt czaszki jest nieco mniej przesadzony, niż w wielu innych japońskich pozycjach, twarze są bardziej owalne, bardziej pod tym względem realistyczne. Dużo w rysunkach ekspresji, chociaż autorka nie nadużywa postaci karykaturalnie uproszczonych, co spotyka się w niejednej mandze. Sato nie ma zahamowań przed ukazywaniem scen bardzo drastycznych, nie waha się też w razie potrzeby pokazać nagość, chociaż sceny rozbierane są raczej delikatne. To wszystko każe się jednak zastanowić nad wiekiem potencjalnego odbiorczy tego komiksu. Mimo lekkiego, radosnego początku, okazuje się bowiem, że nie powinni po niego sięgać czytelnicy zbyt młodzi. Mamy tu przecież bez przerwy do czynienia z brutalnymi morderstwami, a niejedno z nich może wprawić w osłupienie również dorosłych odbiorców. Autorom co prawda nie chodzi o pokazywanie przemocy w pozytywnym świetle, ale sądzę, że na tomikach z przygodami tego detektywa powinien widnieć znaczek "Polecane dla czytelników od lat 15". Wstęp redakcyjny, który radzi spojrzeć na drugą zagadkę kryminalną z pominięciem scen krwawych wydaje się bowiem raczej kiepskim żartem w sytuacji, gdy autorzy z premedytacją okaleczają zwłoki i nawet nie próbują pomijać ich na rysunkach (nie wspominając o szokującej historii z przeszłości sześciorożnej wioski). Gdyby twórcy chcieli, mogliby zbudować zagadkę kryminalną bez morderstw, skoro jednak je wprowadzili, to nie jako niewinny rekwizyt (czym bez wątpienia jest gwiazda Dawida), tylko jako mocny element bez przerwy trzymający czytelnika w napięciu. Każdy jest podejrzany i każdy może zginąć następny. Mimo dość typowego finału pierwszej historii, polegającego na ujawnieniu sprawcy podczas zebrania wszystkich jeszcze żyjących uczestników dramatu, mimo nieco przesadzonych pomysłów na zabójstwa, jest to dobry, wciągający komiks. Nie do pogardzenia jest również jego znaczna objętość i niezwykle atrakcyjna cena. [Jarek Obważanek] Scenariusz: Yosaburo Kanari |
|||||
Poglądy wyrażane w recenzjach są osobistymi odczuciami ich autora i nie powinny być uznawane za prawdy objawione.
