Niekwestionowanym numerem jeden tego "KGB" jest komiks Daniela Grzeszkiewicza "Zgóbne skótki picia wutki". To parodia Hellboy'a, bardzo konsekwentnie zrealizowana. Rysunki trochę zbliżone do oryginału, tak samo jak schemat fabularny. Komiks prezentuje się dobrze od strony graficznej, jest też kilka znakomitych gagów.

Lepiej, niż w poprzednim numerze, prezentuje się Ściolny. Jego rysunki są jakby wyraźniejsze, a przede wszystkim znacznie bogatsze. Nic zachwycającego, błędy łatwo znaleźć, ale ogólnie jest dobrze. Gorzej z fabułą, która jest niespecjalna i kończy się wyeksploatowanym motywem z duetami.

Słaby jest komiks Skutnika. Fabuła bardzo cienka, a i rysować potrafi on nieco lepiej.

Pozytywnie zaskoczył mnie Turek, którego produkcje, czytane przeze mnie ostatnio, wyraźnie cierpiały na brak pomysłu. "Separacja" to co prawda jednostronicówka, ale bardzo radosna. Rysunek dobry, typowy dla tego autora - na szczęście bez rastrów.

Komiks Lucka najlepiej by było przemilczeć - dialogi w jakimś obcym mi języku, inny styl rysowania na każdym kadrze, co prezentuje się źle.

od lewej: Ściolny, Grzeszkiewicz, Skutnik

Znacznie lepszy niż w poprzednim numerze jest Szymański. Jego komiks bazuje na ciekawym pomyśle i jest lepiej narysowany. Są w nim dziwne pnie, reszta wygląda dość dobrze.

Radosny jest epilog komiksu "Gorgulec vs Dzih Leśniczy". Co ciekawe, nie trzeba znać wcześniejszych wydarzeń.

Miłym, chociaż niespecjalnie potrzebnym akcentem jest strona ze szkicami Śledzia.

W warstwie tekstowej bez rewelacji. Dwie strony jałowych dyskusji Ronka z Luckiem, umiarkowanie ciekawy felieton Zawadzkiego, garść recenzji - tym razem nieco lepszych. A do tego jeszcze kilka sów o komiksie dziecięcym, rzecz dość intrygująca w kraju, w którym panuje przekonanie, że nie ma innego rodzaju komiksu.

Ogólnie numer lepszy od poprzedniego, zwłaszcza graficznie. Oby tak dalej!

[Jarek Obważanek]

Wydawca: Hubert Ronek (niezależny)
Liczba stron: 36
Format: A5
Oprawa: miękka
Papier: matowy
Druk: czarno-białe ksero
Cena: 5,00 zł