"Piotruś Pan" tom 4: "Czerwone ręce"
  |
Historia Piotrusia w wykonaniu Loisela robi się coraz bardziej szokująca. W wyniku niedbalstwa głównego bohatera umiera Pan. Gdy Piotruś uświadamia sobie swój błąd, popada w obłęd - chce pozbyć się swej dłoni, która sprowadziła śmierć na jego przyjaciela. Szaleństwo chłopca wzbudza przerażenie i obrzydzenie. Im dalej posuwa się ta historia, tym mniej dziwi mnie kopnięcie kota w pierwszym tomie, czy wyzywanie własnej matki. Loisel nie daje gotowych odpowiedzi, ale sugestie budzą trwogę. Kto zabił matkę głównego bohatera? Kuba Rozpruwacz czy jej syn? Czy Kapitan jest ojcem Piotrusia? Ich podobieństwo w szaleństwie chłopca jest przecież bardzo wyraźne! Trzeba przyznać, że Loisel wszystko postawił do góry nogami, chociaż konsekwentnie dąży do sytuacji przedstawionej w książce Barriego. Lecz po przeczytaniu opowieści Loisela ta książka będzie wyglądała inaczej. Piotruś ucieka ze złego Londynu, jednak zło jest również w nim, zaszczepione nie tylko przez miasto, ale też przez jego matkę. Paradoksalnie w omawianym albumie Kapitan wydaje się niewinną owieczką przy głównym bohaterze. Warto poznać nową część opowieści Loisela, jednak trzeba być przygotowanym na sceny tak drastyczne, jak nigdy dotąd. Są one jednak niezbędne do pokazania takiego a nie innego wizerunku głównego bohatera. Loisel rysuje znakomitym, karykaturalnym stylem, który jednak poza zniekształceniami postaci prezentuje bogaty, realistyczny świat je otaczający. Czuć niezwykłą swobodę, z jaką twórca rysuje. Niebagatelną rolę pełni tu kolor - piękne, jasne barwy baśniowej krainy niesamowicie kontrastują z szarym i brudnym Londynem. Generalnie jest to komiks wysokiej klasy - brutalna, szokująca historia połączona z żywym, znakomitym rysunkiem. Album został niestarannie przygotowany do druku. Wpisane w ilustracje teksty są nie zawsze przetłumaczone. Kilka tego typu kadrów nie posiada czerni (poza samym tekstem), która uzyskiwana jest na nich przy pomocy trzech kolorów składowych, a w konsekwencji są one zwyczajnie nieostre. W dodatku Gdańskie Zakłady Graficzne nieco poskąpiły czarnej farby. Niestety, coraz częściej Egmont pokazuje, że nie zależy mu na wyglądzie komiksów. [Jarek Obważanek] Scenariusz i rysunki: Régis Loisel |
|||||
Poglądy wyrażane w recenzjach są osobistymi odczuciami ich autora i nie powinny być uznawane za prawdy objawione.
