"Nathan Never" tom 36: "Tragiczna obsesja"
 |
Nie po raz pierwszy Egmont uraczył nas w tej serii przypadkową okładką, która nie pochodzi ani z wydania włoskiego, ani nawet amerykańskiego. Przedstawia ona Nathana i jakąś kobietę, podczas gdy partnerem głównego bohatera jest tym razem mężczyzna - Al Goodman. Już samo nazwisko trochę o nim mówi - jest dość sympatyczny, głównie z powodu wyglądu, jest bowiem otyłym Murzynem o pogodnym obliczu. Z czasem okazuje się także, że jest pantoflarzem i mówi bez zastanowienia, co powoduje problemy. No i nie zapominajmy, że Goodman to żółtodziób i popełnia wiele błędów, chociaż nie jest dla Nathana wyłącznie kulą u nogi. Nathan otrzymuje zadanie odnalezienia głowy mnemonika Iohanna Schneidkopfa, w której zapisane są niezwykle cenne dla zleceniodawcy informacje. Akcja toczy się dwutorowo, obserwujemy bowiem barwny przebieg śledztwa oraz losy kobiety, która jest w posiadaniu poszukiwanej głowy. Sprawia ona wrażenie wyszkolonej zabójczyni, bez większych problemów radzi sobie z bronią. Ponadto jest wyraźnie przywiązana do Schneidkopfa i przedstawia czytelnikowi historię jego życia. Medda napisał dość interesującą historię, w której rekwizyty cyberpunkowe są jedynie pretekstem do stworzenia opowieści sensacyjnej. Kto przeczyta, nie powinien się rozczarować, chociaż poza szokującym wstępem nie jest nadzwyczajna. Z rysunkami jest różnie. Generalnie są realistyczne i szczegółowe, jednak Casiniemu zdarzają się problemy ze skrótami postaci, poza tym wyraźnie nie radzi sobie z postacią Goodmana, którego niepotrzebnie rysuje z odrobiną satyry. Jednak najbardziej razi mnie kopiowanie tego samego rysunku - czasem z drobnymi zmianami, czasem w zbliżeniach, które wyglądają po prostu źle. To jednak nie są wady, które przeszkadzają w czytaniu. Rysunek w tym komiksie służy wyłącznie przekazaniu historii i zadanie to spełnia znakomicie. W sumie w miarę dobre czytadło. Nie da się jednak ukryć, że jest to komiks stosunkowo drogi. [Jarek Obważanek] Scenariusz: Michele Medda |
|||||
Poglądy wyrażane w recenzjach są osobistymi odczuciami ich autora i nie powinny być uznawane za prawdy objawione.
